Moze Naél vind je tussen de regels, voorbij genres. Tussen dag en vandaag manoeuvreert hij geruisloos langs spoken word, poëzie en muziek. Zijn stem zacht en rauw. Woorden teder en meedogenloos. Klanken kalmerend en scherp. Moze Naél neemt je mee in een wereld waar je oog in oog komt te staan met al jouw tegenstrijdigheden. Door te laveren tussen samen en alleen zijn leerde Moze Naél dat de juiste snaar raken het enige is wat er toe doet. 

In februari 2024 lanceerde hij zijn multidisciplinair mediaplatform Motel Poëzie waarop de meest bijzondere en innovatieve projecten van Nederland te zien zijn van kunstenaars en schrijvers die werken op het snijvlak van muziek, dans, video, beeld, performance en poëzie.

Simon Mamahit (1992), alias Disci, is rapper, dichter, organisator en ondernemer. Geboren, getogen en gebleven in Nijmegen, een veel gezien gezicht op en achter de schermen van diverse podia. Simon heeft zijn wortels in de Nederlandse hiphop maar je kan hem ook kennen van verschillende literaire evenementen. Zo is Simon sinds 2012 betrokken bij spoken word-platform Mensen Zeggen Dingen en is hij jurylid bij het Nederlands Kampioenschap Poetry Slam. Sinds 2012 brengt hij onder de alias Disci muziek uit. Nachten Alleen (2023) is zijn laatste wapenfeit. Verder is hij dagvoorzitter en presentator op festivals en schrijft poëtische voice-over teksten voor filmmakers en bedrijven. Sinds 2024 mag hij zichzelf stadsdichter van Nijmegen noemen. Naast de eerste stadsgedichten werkt hij aan een project met verschillende subculturen en muziekgenres die zijn stad rijk is. 

Jesse Laport (1991) is Dichter des Gelderlands; Stadsdichter van Arnhem; winnaar van De Johnnytrofee, Amai-award en Doe Maar Dicht Maar; finalist van het NK Stadsdichtersgala, SpokenFM Award en Poetry Slam.

Naast alumnus Creative Writing (BA) en voormalig theaterstudent, is Laport schrijver, docent, stemacteur, en ervaren podiumdichter - met versleten podia als Lowlands, Geen Daden Maar Woorden Festival, Klokhuis, Paradiso, en twee keer voor het Koningshuis.

Jesse maakt voor zichzelf onderscheid tussen Instagrampoëzie, papieren poëzie, podiumpoëzie – en zoekt nog naar de termen voor de rest van zijn gebezigde spectrum. In zijn werk, dat digitaal, op papier, op muren en zelfs op lichamen verschijnt, wordt vaak gestoeid tussen kinderlijke verwondering, volwassen vraagstukken, en de frustratie die daar soms bij kijken komt.